یکی از دعاهای همیشگی آیت الله مقدس

 در قنوت نمازهای واجب یومیه این بود :

الّهم اغننی بحلالک عن حرامک

و بطاعتک عن معصیتک

و بفضلک عن من سواک

و هب لی رحمة واسعه جامعه

 ابلغ بها خیر الدنیا و الآخرة

ترجمه :

خدایا مرا  بی نیاز کن :

به وسیله حلال از حرامت

و با طاعت از معصیتت

و با فضل ( و لطفت ) از غیر تو

و برای من رحمت گسترده و فراگیری موهبت (عطا) فرما

که به سبب آن به خیر ( و خوبی ) دنیا آخرت برسم

  از ویژگیهای بارز مرحوم آیت الله مقدّس ، دائم التهجّد بودن و مداومت بر نماز شب بود . همواره در طول سالهای عمر پر برکتش حتی در هنگام بیماری و بستری در بیمارستان نیز تهجّد و نماز شبش ترک نشد .

   دعای نیمه شب او تکیه گاه محکمی برای دوستان ، آشنایان ، بستگان ، خانواده و فرزندانش بود .

  وجود پر برکت این نمونه انسانهای متعالی ، مایه برکت و دفع بلا از یک شهر و جامعه است  .

  نور نماز شبهایش در سیمایش چون " سیماهم فی وجوههم من اثر السّجود " به اطرافیانش روشنایی و معنویت می بخشید .

هر گاه حضورش را درک می کردیم شعاعی از مهر و محبّت و رحمت وجودمان را فرا می گرفت بویژه هنگامی که متوجّه می شدیم در دعای نیمه شبش ما را با اسم نام برده و کریمانه بر سفره دعای خیرش میهمان کرده .

    چه نعمت و سرمایه گرانبهایی بود دعایش !

                     چقدر زود دلمان برای دعاهایش تنگ شده !!

  با ذکر صلوات و دعا به روح پاکش درود می فرستیم  و از او می خواهیم باز هم ما را یاد کند .

مرحوم آیت الله مقدس سالها در حوزه علمیه نجف اشرف به تحصیل اشتغال داشته و محضر اساتید بزرگی را درک کرده و از محضرشان کسب فیض نموده است . از جمله این اساتید ، مرحوم امام خمینی (ره) و آیت الله العظمی خویی (ره) می باشند .

 خداوند روح آنان را غریق رحمت بیکران خود گرداند .